Η νύχτα κουβαλάει μια μυστική γλώσσα. Μέσα στη σιωπή της, τα όνειρα υφαίνουν ιστορίες που άλλοτε μοιάζουν με παραμύθια και άλλοτε με εφιάλτες. Κάθε εικόνα, κάθε μορφή, δεν είναι τυχαία· είναι σαν καθρέφτης της ψυχής μας, που δείχνει όλα όσα κρύβουμε βαθιά μέσα μας.
Οι φόβοι που δεν τολμούμε να παραδεχτούμε στη μέρα, ξεπροβάλλουν στο σκοτάδι. Μια χαμένη μορφή μπορεί να συμβολίζει τη μοναξιά μας. Ένα ατελείωτο κυνήγι ίσως να είναι το άγχος που κουβαλάμε καθημερινά. Και οι πτώσεις, οι συχνές εκείνες στιγμές που νιώθουμε να χανόμαστε στο κενό, είναι η ίδια μας η ανασφάλεια που ζητά να ακουστεί.
Όμως τα όνειρα δεν είναι μόνο καθρέφτες του φόβου· είναι και πυξίδες. Μας δείχνουν τι πρέπει να αντιμετωπίσουμε, ποια σκιά πρέπει να φωτίσουμε για να βρούμε γαλήνη. Όπως η νύχτα προετοιμάζει την αυγή, έτσι και ο εφιάλτης ανοίγει τον δρόμο για μια πιο ήρεμη ψυχή.
Ίσως, λοιπόν, να μην πρέπει να φοβόμαστε τα όνειρά μας. Γιατί εκεί κρύβεται η αλήθεια μας· κι όποιος βρίσκει το θάρρος να την κοιτάξει κατάματα, ξυπνάει πιο ελεύθερος.